რას წერენ რუსულ მედიაში?

ავტორი: გალინა შაკიროვა
თარგმანი: ვიქტორია ბუკია
სტილი დაცულია
წყარო: http://www.gazeta.ru/business/2008/08/11/2808097.shtml


სომხეთმა განაცხადა, რომ 7 აგვისტოდან შეკვეცილი რაოდენობით იღებს რუსულ გაზს, რომელიც მას საქართველოს ტერიტორიის გავლით მიეწოდება. ექსპერტები მიიჩნევენ, რომ მიწოდების შემცირება დაკავშირებულია სამხრეთ ოსეთის კონფლიქტთან.
რუსულ-სომხურმა კომპანია “არმროსგაზპრომმა” გაავრცელა ინფორმაცია, რომ საქართველოს გაზისა და ნავთობის კორპორაციამ გაფრთხილების გარეშე 30%-ით შეამცირა სომხეთში მასაწოდებელი გაზის რაოდენობა. “გაზპრომის” პრესსამსახურმა გაზეტა.რუ-ს შეატყობინა: “ამჟამად რუსეთ-საქართველოს საზღვრამდე, სომხეთისთვის გამნკუთვნილი გაზი, სრულად მიეწოდება”.
თუმცა, სააგენტო “არმინფოს” ცნობით, სომხეთისთვის განკუთვნილი გაზის ნაწილს საქართველო ითვისებს. ქართული მხარე კი გაზის ტრანზიტის შემცირებას მაგისტრალურ გაზგამტარზე საცდელი სამუშაოების ჩატარებით ხსნის. საქართველოს გაზისა და ნავთობის კორპორაციის სპეციალისტების თქმით, კი ეს სისტემაში გაზის წნევის მომატებას ითხოვს.
ქართული და სომხური კომპანიები ამ სიტუაციასთან დაკავშირებით დაწვრილებით კომენტარს არ აკეთებენ. ასევე უცნობია, მიმდინარეობს თუ არა მოლაპარაკება საქართველოს გაზისა და ნავთობის კორპორაციასა და “არნგაზპრომს” შორის გაზის მიწოდების განახლებასთან დაკავშირებით.
ექსპერტებს ჯეჯერობით უჭირთ ამ მოვლენის კომენტირება, რადგან თვით კომპანიებს არ მოუწოდებიათ საკმარისი ინფორმაცია. მაგრამ პოლიტოლოგები მიიჩნევენ, რომ “გაზის დაკარგვა” გამწვავებულ კონფლიქტთან არის დაკავშირებული.
“გაზპრომისთვის” სომხეთის მიმართულება არ არის სტრატეგიულად მნიშვნელოვანი, ის პერიფერიულია, _ განმარტავს პოლიტიკური ტექნოლოგიების ცენტრის გენერალური დირექტორის მოადგილე ალექსეი მაკარკინი _ აი, სომხეთის ეკონომიკა კი რუსული გაზზეა დამოკიდებული. შექმნილმა ვითარებამ კი, შესაძლოა, სომხეთსა და საქართველოს შორის უთანხმოება გაამწვავოს.”
“სომხეთისთვის ახლოა აუღიარებელი რესპუბლიკების პრობლემა, საკმარისია გავიხსენოთ მთიანი ყარაბაღი”- აღნიშნავს ანალიტიკოსი.
“ჯერჯერობით სომხები ნეიტრალიტეტს ინარჩუნებენ, რადგან ხვდებიან, რომ ქართული მხარის ეს ჟესტი პოლიტიკური მომენტებითაა განპირობებული, მაგრამ გაზის ნაწილი თუ ისევ გააგრძელებს საქრთველოს ტერიტორიაზე “გაქრობას”, შესაძლოა, სომხები ღიად გამოვიდნენ ქართველების წინააღმდეგ”_ მიიჩნევს მაკარკინი.
წელს, რუსული გაზის ჰოლდინგთან მოლაპარაკებით, სომხეთმა 2,1 მილიარდი კუბამეტრი გაზი უნდა მიიღოს.

ავტორი: ელენა რიკოვა
თარგმანი: ნინო ბეგლარაშვილი
სტილი დაცულია
წყარო: http://www.rb.ru/topstory/politics/2009/05/08/134435.html




7 მაისს ერთი წელი გავიდა მას შემდეგ, რაც დიმიტრი მედვედევმა პრეზიდენტის პოსტი დაიკავა. ასევე ერთი წელია, რაც 8 წლის მანძილზე ჩვენი ქვეყნის მმართველი ვლადიმერ პუტინი პრემიერ-მინისტრი გახდა. ამ ხნის მანძილზე ძალთა გადანაწილება არ შეცვლილა: მედვედევის ძველებურად არ სჯერათ, პუტინს კი პოტენციური ელექტორატის 30% უჭერს მხარს.
იურია ლევადას ანალიტიკური ცენტრი (“ლევადა-ცენტრი”) მედვედევის გაპრეზიდენტებიდან მოყოლებული, ყოველთვიურად რუსებს ერთი და იმავე კითხვებს უსვამს: “ვის ხელშია ახლა ქვეყანაში რეალური ძალაუფლება?” და “აგრძელებს თუ არა დიმიტრი მედვედევი ვლადიმერ პუტინის პოლიტიკას?”

მედვედევი ხალხის მხარდაჭერას კარგავს.

ერთი წლის განმავლობაში იმ ადამიანების რაოდენობა, რომლებსაც მიაჩნიათ, რომ ძალაუფლება დიმიტრი მედვედევის ხელშია, 16%-დან 12%-მდე შემცირდა. ამასთანავე, გამოკითხულთა 80% ფიქრობს, რომ ახლანდელი პრეზიდენტი თავისი წინამორბედის პოლიტიკას აგრძელებს.
“ლევადა-ცენტრმა” ბოლო კვლევა 2009 წლის 24-27 აპრილს ჩაატარა. ქვეყნის 46 რეგიონის 128 დასახლებული პუნქტიდან სულ 1 600 რუსი გამოკითხეს. როგორც აღმოჩნდა, ინაუგურაციის დროს დიმიტრი მედვედევის უფრო მეტ ადამიანს სჯეროდა, ვიდრე ახლა, მისი “მმართველობიდან” ერთი წლის შემდეგ. პრეზიდენტის თაყვანისმცემელთა რაოდენობა 4%-ით შემცირდა.

”სანახევრო ძალაუფლება” უცხოელ ინვესტორებს არ იზიდავს

რუსების აბსოლუტური უმრავლესობა მიიჩნევს, რომ ძალაუფლება თანაბარი ხარისხით ორივეს მედვედევსაც და პუტინსაც სანახევროდ აქვს - ასე უპასუხა რესპოდენტთა 48%-მა. 30%-ი ძველებურად ფიქრობს, რომ ძალაუფლება მთლიანად პრემიერ-მინისტრის ხელშია. რესპოდენტთა 10%-ს კი ამ კითხვაზე პასუხის გაცემა გაუჭირდა.
ძალაუფლების ასეთი “განლაგება” უარყოფით გავლენას ახდენს რუსეთის იმიჯზე. როგორც “როიტერი” წერს, ასეთ არაერთმნიშვნელოვან სიტუაციაში ნებისმიერი დავა ორ ლიდერს შორის, პოლიტიკური კრიზისის პროვოცირებას ახდენს. ეს უცხოელ ინვესტორს ოპტიმიზმს არ მატებს და რუსეთიდან მხოლოდ კაპიტალის გადინებას აძლიერებს
ასე რომ, უცხოელი ინვესტორების იმედები ახალ პრეზიდენტზე არ გამართლდა: ერთი წლის შემდეგ, ძველებურად გაუგებარია, ვინ მართავს ქვეყანას და როგორია პრეზიდენტის ძირითადი პოლიტიკური მიმართულება.

მედვედევის “სრულიად ახალი პოლიტიკის” რუსების 2%-ს სჯერა.

“ლევადა ცენტრის” მიერ გამოკითხული ადამიანების უმრავლესობა (80%) მიიჩნევს, რომ დიმიტრი მედვედევი წინამორბედის პოლიტიკას მისდევს. გამოკითხულთა 26%-ს სჯერა, რომ პრეზიდენტი პუტინის პოლიტიკას ზედმიწევნით ზუსტად აგრძელებს, 56%-ი კი მიიჩნევს, რომ მედვედევი “ძირითადად განაგრძობს წინამორბედის პოლიტიკას”. შედარებისათვის - ერთი წლის წინ ეს მაჩვენებელი 40% და 41% იყო. საერთო რეზულტატი ( 81% - 2008 წელს, 80% - 2009 წელს) თითქმის არ შეცვლილა.
გამოკითხულთა შორის მხოლოდ აბსოლუტური უმცირესობა (რესპონდენტთა 2%) ფიქრობს, რომ დიმიტრი მედვედევი “სრულიად ახალ პოლიტიკას” ახორციელებს. 7%-ს კი ამ კითხვაზე პასუხის გაცემა გაუჭირდა.